این که همکار شما یک شاعر باشد و خوش ذوق هم باشد موهبت خوبی است که خداوند به ما عطا کرده و آرش شفاعی را همکارمان ساخته است .

دیروز درباره برادرمان شایا تجلی صحبت می کرد که در صحبت هایش به شعر زیر رسید 

خیلی عالی بود و احتمالا خیلی ها نیز آن را شنیده اند اما تکرار آن خوب است و اگر نشنیده اید توصیه می کنم حتما این چند بیت را تا انتها بخوانید

شعر بسیار زیبایی از فاضل نظری است که فکر کنم جزو معدود اشعاری است که طی سالهای اخیر شنیده و لذت برده ام .به نظرم از شعرهای ماندگار تاریخ شعر معاصر خواهد بود

از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
پوشانده‌اند صبح تو را ابرهای تار
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند
یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند
ای گل‌‌، گمان مکن به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند
یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه‌ایست که قربانی‌ات کنند